Een ervaring wat ik nauwelijks kan beschrijven.

We zijn afgelopen zondag voor een week, onder begeleiding van het Christelijk Pedagogisch Instituut Suriname, vertrokken naar het binnenland.

Vertrokken met de bus en het laatste stuk zijn we afgereisd met de boot naar JawJaw, dit was onze verblijfplaats voor de gehele week. JawJaw is een dorpje dat ligt aan de Surinaamse rivier. Deze rivier gebruiken de dorpelingen werkelijk voor alles. Hierbij moet je denken aan: kleding wassen, eten schoonmaken, eten vangen, baden (douchen), pannen en servies wassen, plassen, uit drinken en eigenlijk alles waar je water voor gebruiken kunt. De mensen spreken Saramaccaans maar er wordt wel lesgegeven in het Nederlands. Wij moesten les geven in het dorpje Abenastond, dit is een dorpje vlakbij. Dit hield in dat we elke dag vervoert werden met de boot naar school.

Op maandag aangekomen bij mijn stageschool maakten we kennis met het schoolhoofd en de leerkrachten. De leerlingen hebben vervolgens een half uur voor ons Christelijke liederen gezongen. De één zong nog harder dan de ander.

Ik werd, samen met een Belgische student, geplaatst in de 2e klas. Dit is in Nederland te vergelijken met groep 4. De eerste dag gingen we voornamelijk observeren en viel ons al van alles op. Er werd niet gedifferentieerd, sommige leerlingen sliepen continu, de tafeltjes vielen letterlijk van ellende uit elkaar en er was minimaal materiaal. We hebben de leerkracht ondersteund door individueel leerlingen te begeleiden en merkten al snel op dat zij dit absoluut niet gewend waren. De leerlingen reageerden op elke vraag keurig met 'ja juf', hieruit konden we dus niet opmaken of de leerlingen ons begrepen of niet. Ze zeiden namelijk op alles 'ja juf'. Hierdoor hebben we heel creatief met onze handen en voeten gecommuniceerd.

De andere dagen hebben we veel lessen gegeven aan de leerlingen. We probeerden op niveau te werken en gaven veel complimenten aan de leerlingen. Bij het rondlopen zetten we weleens een krul of een stempel en de leerlingen vonden dit fantastisch. Ze vonden het zo fantastisch dat iedereen op me af stormde toen ze merkten dat ik een krul had gegeven in iemands schrift.

Tijdens de vrije momenten hebben we veel genoten van de dorpelingen, de natuur en het multifunctionele water. We hebben bijvoorbeeld de dorpelingen geholpen met casaver raspen. Casaver is een vrucht waarvan zij brood maken. Ook hebben we zelf heel primitief geleefd. We sliepen in een huisje, hier waren we wel voorzien van een bed maar we konden net zo goed op de grond slapen. Iedere morgen werden we om 5u gewekt door een fluitje en werd er van ons verwacht dat we gingen baden in de rivier. Doordat we in een heel primitief dorpje leefden was er rond die tijd nog geen stroom, dus ook geen licht. We hadden namelijk alleen stroom tussen 7u en 11u 's ochtends en 's avonds. Ondanks dat de dorpelingen hun behoefte in de rivier deden, waren wij daarentegen wel voorzien van een toilet. Een hele belevenis dus!

De laatste dag op stage gaf de huidige leerkracht van de 2e klas weer les en een leerling ging direct 'overliggen' en viel in slaap. Overliggen is een begrip dat ieder kind hier in Suriname kent. Als de leerkracht dit namelijke roept dan wordt er van de leerlingen verwacht dat ze met hun hoofd op tafel gaan liggen, dit kan soms wel een half uur tot een uur duren. Vaak wordt deze 'activiteit' gebruikt als de leerkracht door zijn lesstof heen is. De leerkracht wees ons erop dat deze leerling normaliter de gehele schooldag sliep, maar op de momenten dan wij voor de klas stonden is hij niet 1x in slaap gevallen.

Aan het eind van de dag hebben we de kinderen intens gelukkig gemaakt met een potlood, een gum, een liniaal en gezamenlijke scharen en lijmstiften. Tijdens het afscheid begonnen enkele leerlingen te huilen en hadden wij het emotioneel ook erg zwaar. In vier dagen heb je zoveel betekend voor deze leerlingen en zo'n bijzondere band met ze opgebouwd. Het was een prachtige, leerzame en zeer indrukwekkende week!

Warme en lieve groetjes uit het mooie Suriname.